ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Zingende begijnen…Aaaarch
24 maart 2017 | 
Geplaatst door: Van de Ginnekense komiek Heintje S., zijn nogal wat anekdotes in omloop, hoewel…wie weet nog van hem? Ik, oude man, heb hem niet eens gekend, hoorde de verhalen van mijn familie.
Hein vertoonde zijn kunsten op feesten en partijen en nam deel aan het amateurtoneel. In laatstgenoemde ‘functie’ vereiste de rol eens dat hij op een divan dood moest vallen. Dat ging mis. Op het moment suprême brak een poot onder de bank uit. Onze acteur liet zich daardoor niet uit het veld slaan. Hij raapte de poot rustig op, alsof het zo in het script stond, keek het voorwerp als bestraffend toe en plaatste haar weer onder de divan met de woorden: Oppernuuwt.
Hein had een café aan de Raadhuisstraat en was zelf ook goed van innemen. In de jaren dertig van de vorige eeuw brandde op een steenworp afstand, in dezelfde straat, wijnhandel Elsevier af. Vanuit het algemeen belang bezien, kwam dat niet eens zo slecht uit, want die winkel moest daar toch weg in verband met een doorbraak naar de Schoolakker (nu Schoolakkerplein). Daardoor kon de jaarlijkse kermis in augustus daarheen verhuizen en waren de omwonenden van de Markt verlost van de draaimolen, waarvan het orgel maar één deun op het repertoire had, namelijk het lied Kees laat je scheren. Echter, de afgebrande slijterij had een kelder met een enorme drankvoorraad. En wie werd er tot nachtwaker aangesteld? Ik citeer: ‘de grootste zatlap van ’t Ginneken.’
Nu kon je van Hein S. zeggen wat je wilde, maar hij moet goed bij stem zijn geweest. Dit verklaart de volgende scène die zich afspeelt in het Begijnhofkerkje te Breda. De gezangen plachten daar te worden uitgevoerd door de begijntjes-zelf. Het Lof (een middagdankdienst) op zondag) mocht zich niet echt verheugen in een overweldigende belangstelling. Heintje S. zat daar dus op zekere zondag in een nagenoeg lege kerk, toen de begijnen het Tantum Ergo inzetten. Ik weet niet of de lezer ervaring heeft met nonnengezang (begijnen waren overigens geen nonnen, ze werden aangesproken met juffrouw) maar wat daar te horen werd gebracht, was van een zodanige kwaliteit dat Hein zich niet kon inhouden en zich omdraaide naar het dameskoortje:…..’Aaaaarch!’
Zie ook: Begijnhof Breda 750 jaar — Voorpagina hhBest
Geplaatst in