ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Opel: een liefdesgeschiedenis
7 maart 2017 | 
Geplaatst door: 
Op mij na (in de korte broek) is alles dat op deze foto staat verdwenen: de huizen, de auto, mijn zus Lidia.
Het was 1953 of 1954 en mijn vader kocht een auto. Ik weet het kenteken nog: UG-78-16, en het was een lichtgele Opel Olympia cabriolet – zie ook dit stukje dat ik er negen jaar geleden over schreef.
Die auto was zo ongeveer het meest ongeschikte vervoermiddel voor het doel waarvoor mijn vader de wagen aanschafte, namelijk het verplaatsen van zakken gemalen graniet, zakken zand en zakken cement, plus schuurmachines, spaden, troffels, emmers, een kruiwagen, hamers en spijkers en ander materiaal om mallen te maken.
Allemaal in het piepkleine kofferbakje van dat autootje.
Meer op SanteLOGie — Voorpagina hhBest
Geplaatst in Gastcolumns
Opoe Kadett. Paul van Vliet zong niet voor niets: ‘Dat rijden we toch gemiddeld, of niet?’ Mijn oudste zus, Diny, was de eerste uit ons gezin die na de oorlog achtereenvolgens reed: Ford Anglia, Skoda (toen ook zeer populair) en Opel Kadett. Ik weet nog dat ze juichte over de hoge inruilprijs die ze van de Bredase garage kreeg. Ze was er dan ook ziekelijk zuinig op. Tot gêne van mijn moeder haalde ze op de parking van Chalet Royal aan het Heetmanplein in Den Bosch nog gauw even haar zakdoek (!) over het voertuig om een stofje te verwijderen.