ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Het beste is: mislukt zijn op je twintigste
9 december 2016 | 
Geplaatst door: Boekbespreking door Sante Brun
Ben je tussen de 18 en 23 jaar en heb je nog nooit een poging gedaan een roman te schrijven, laat staan er tot nu toe een vergeefse tournee langs uitgevers mee gemaakt? De kans is groot dat je geen romanschrijver of dichter bent of zult worden.
Dat is een conclusie die je zou kunnen trekken uit de nieuwste in de reeks verrassende uitgaven van het literaire tijdschrift Das Magazin (Das Mag) genaamd Gekrenkt & hongerig. Das Mag heeft een aantal min of meer bekende Nederlandse schrijvers gevraagd om eens in een bureaulade of op oude harde schijven of een nog andere bergplaats te gaan zoeken naar een al of niet ongepubliceerd ‘debuut’.
Achtentwintig schrijvers, losjesweg ‘de grootste schrijvers van Nederland en België’ genoemd, reageerden – van wie twee geen literair werk maar een brief stuurden met de mededeling niks te hebben kunnen vinden, dan wel van het gevondene dusdanig geschrokken te zijn dat ze (het is een vrouw) het alsnog vernietigde.
Dat van die grootste schrijvers is natuurlijk voor discussie vatbaar. Adriaan van Dis, jawel – hij was trouwens al 30 (‘het nieuwe 20’) toen hij zijn stuk schreef – Conny Palmen, Herman Koch, Jessica Durlacher, J.M.A. Biesheuvel, Kristien Hemmerechts, Oek de Jong, Renate Dorrestein. Desgewenst ook nog Arjen Lubach, Ellen Deckwitz, Joke van Leeuwen, Joost de Vries (je kunt als Das Mag moeilijk een van je oprichters overslaan), Marja Pruis, Philip Huff.
Ja, ik kan ze wel alle 28 gaan opnoemen, maar dan kan ik het opnoemen ook wel staken.
Ieder geplaatst debuutstuk is voorzien van een inleiding door de schrijver (of door iemand anders, zoals door Eva Gütlich voor haar echtgenoot Maarten Biesheuvel – die er iets waardevols aan toevoegt, namelijk dat al het gepubliceerde werk van Biesheuvel geschreven werd in de tijd dat hij al ‘gek’ was en dat het Gekrenkt & hongerig geplaatste stuk dus het enige is dat hij schreef toen hij nog niet ‘gek’ was en zelfs goedgekeurd voor de vervulling van de dienstplicht.
Diverse schrijvers meldden deemoedig zelf veel van hun materiaal vroeg of laat vernietigd te hebben.
Het meest genoot ik van die begeleidende brieven, waarin veel onthuld werd over de ‘Werdegang’ van de schrijver, vooral dat vasthoudende, om steeds maar door te gaan ondanks bewustzijn van eigen falen of gewoon afwijzing door uitgevers, in de zekerheid die men ergens voelde wel degelijk schrijver te zijn. Of gewoon, niet anders te kunnen dan schrijven, schrijven, schrijven.
En de aangeleverde stukken zelf dan? Vaak zijn ze heel herkenbaar als vroeg werk, soms denk je ook: geen wonder dat geen mens eraan wilde beginnen. Soms zijn het ook kleine flarden waaruit nauwelijks een conclusie valt te trekken.
Maar ik heb het binnen enkele uren uitgelezen en werd alleen gehinderd door de zwarte pagina’s met witte letters waarop de inleidingen werden gedrukt. Wilt u dit niet meer doen, hoe artistiek het er ook uitziet? Ik moet lezen bij een klein lampje, dan kost het veel moeite die teksten te ontcijferen.
En verder zou het bindwerk van een dergelijk origineel werkje ook wel een beetje beter kunnen. Ik heb net Die Erfindung der Roten Armee Fraktion etc van Frank Witzel in een paperback gelezen, een boek dat, net als een goed gebonden boek, gewoon open blijft liggen, in tegenstelling tot Gekrenkt& en hongerig, dat je bijna moet openbreken en dat zelfs met een tamelijk zwaar voorwerp tussen de pagina’s nauwelijks open wil blijven.
En de tekeningetjes tussen de verhalen zijn eenvoudig, zoals we gewend zijn van Das Mag, maar zeer doeltreffend.
Ik kan dit werkje aanbevelen voor bibliofielen, aspirante schrijvers, mislukte schrijvers (als troost) en vele, vele anderen. Het is gewoon in d’n boekhandel verkrijgbaar en kost twee tientjes. Geen geld voor zo’n gezellige gluurpartij in andermans jeugdzonden.
Geplaatst in Boeken