hhBest – Sinds 1996

 
Duizenden lopen mee in een processie in Lourdes Dat gaat nog steeds door, sinds het begin van het ‘heiligdom’ in 1864. De foto dateert van 1954.

Te Lourdes in de bergen
Verscheen in een grot
Vol glans en vol glorie
de Moeder van God

De Nederlandse versie van een in vele talen gezongen lied tijdens de processies van duizenden (‘s avonds met kaarsen in de hand) in het ‘heiligdom’ Lourdes. Dat gaat zo al sinds 1864, nadat zes jaar eerder de maagd Maria, zich noemende De Onbevlekte Ontvangenis, een aantal keren zou zijn verschenen aan een herderinnetje: Bernadette Soubirous. Het Ministerie van Veiligheid en Justitie behoort tot de initiatiefnemers van een Lourdesreis, deze maand, van geweldsslachtoffers en nabestaanden. Dat heeft met religie niets te maken.

Zomin als yoga – voortgekomen uit het boeddhisme – is ‘Lourdes’ als ‘plaats van vrede en bezinning’ voorbehouden aan gelovigen. Ook een ‘pelgrimage’ naar Sint Jacob in Santiago de Compostela is voor duizenden zonder religieuze achtergrond een middel om met zichzelf en anderen in het reine te komen.

‘Lourdes ook voor genezing van de geest.’ Zo zou je initiatief kunnen noemen. Al heeft de Dienst Geestelijke Verzorging van het ministerie een hoofdrol en al heeft de krant in een bericht over deze zaak het consequent over een bedevaart. De reis wordt gefinancierd door de niet-religieuze instelling Slachtofferhulp Nederland. Lourdes als tegengif voor geweld. Het krantenbericht vermeldt verder dat Tilburg University tijdens de reis een onderzoek instelt naar de effecten daarvan  ‘op de verwerking van het misdrijf’.

Wikipedia geeft een historisch overzicht van wat je het Lourdesverhaal zou kunnen noemen.

Hulp aan zieken in Lourdes. De streek kent van oudsher vele vrijwilligers die regelmatig als brancardier optreden. Foto uit 1954.

Zelf ben ik in 1954 of daaromtrent als 20-jarige in Lourdes geweest. (Ik ben toen meegelift in de Citroën Traction Avant van een inwoner van Pau, die behoorde tot het leger vrijwilligers dat in Lourdes als brancardier werkte.)

De belangrijkste indruk die ik aan L. heb overgehouden is inderdaad die van een oord waarin vrede, empathie en altruïsme voorop staan. De sfeer daar was (en is, constateerde ik nog niet zo lang geleden) het omgekeerde van de horkerige en egoïstische mentaliteit die onze maatschappij kenmerkt. Die sfeer wint het glansrijk van de commercialiteit en de ‘poppenkast’ die sinds jaar en dag ook het stadsdeel van dit bedevaartsoord in hun greep hebben. Je hoeft niet gelovig te zijn om daarvan onder de indruk te komen.

Ik ben dus niet geneigd, te denken aan zoiets als een ‘dubbele agenda’ bij de organisatoren van deze reis. Zelfs als dat er bij sommigen wèl achter zou zitten, is er nog altijd de vrijheid om al dan niet deel te nemen en eventueel aan het bezoek aan Lourdes te ontlenen wat men erin ziet.

Oftewel: baat het niet, het schaadt ook niet.