Oude tijden keren weer
De spoorbrug over het Hollands Diep is ‘n dag of drie buiten gebruik. Iets met de lassen tussen de rails, waardoor het veiligheidssysteem dreigt uit te vallen. Oude tijden keren weer, al was de situatie in 1945 natuurlijk veel ernstiger: beide Moerdijkbruggen waren door de Duitsers opgeblazen. Spoor- noch autoverkeer was toen mogelijk. Busmaterieel was gestolen of vernield. Men deed het met Engelse
bellenwagens-> in de oorlog ontwikkeld voor de brandweer.
In de etalage van een boekwinkel zag ik toen een tegeltje met een afbeelding van de half in het water liggende Moerdijkbruggen en de tekst:
Bredero sprak, het kan verkeren,
Zo moeten wij weer varen leren.
En dat was nog waar ook. Zoals nu de trein stopt bij Lage Zwaluwe, zo ging toen de Bellenwagen tot het veerhuis aldaar. Zo eentje als dat van: ‘Hier zet men koffie en over.’
Ik had eens ‘n interview met de beroemde natuurkundige Hendrik Casimir over die tijd. Over de snert die op een goed moment onder de wachtenden werd verdeeld op Utrecht Centraal. Casimir had over de lotsverbondenheid van de mensen en zei: ‘Eigenlijk vond ik het niet zo’n onprettige tijd.’
Toch nog eens gaan kijken of dat veerhuis in Zwaluwe nog bestaat, al is het maar als eetcafé.