ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
De mateloze bevoorrechting van PSV
9 maart 2016 | 
Geplaatst door: J.C.M. van der Schoot
oon Gerbrands, directeur van PSV, ergert zich aan de vraag van de Eindhovense raadsfractie van de Christen Unie hoe het zit met de kosten van het kampioensfeest van PSV vorig jaar. Deze raadsfractie wil hierover een debat in de gemeenteraad. Zal niet veel opleveren, want kom niet aan het massavermaak. PSV en de gemeente betaalden ieder rond 120.000 euro aan het feestje op het Stadhuisplein.
Gerbrands vindt het heel raar als het Eindhovense college zich nu ineens zou moeten verantwoorden voor de bijdrage aan het feest. Vorig jaar heeft hij er niemand over gehoord en nu PSV ook inkomsten krijgt uit de Champions League, komen er wel vragen. ‘Ik vind dat onbegrijpelijk en het druist ook in tegen mijn rechtvaardigheidsgevoelen’, zegt de PSV-bestuurder.
Ja meneer Gerbrands, zal ik u ‘ns vertellen wat allemaal indruist tegen de rechtvaardigheidsgevoelens van mij? Wat mij ergert en verbaast? En zoals dat zo mooi heet: velen met mij.
Allereerst verbaas ik me er over dat u bij PSV een bestuursfunctie bekleedt. Iemand met zo weinig democratisch inzicht en besef als u lijkt mij voor zo’n functie niet zo geschikt. Leden van een gemeenteraad hebben wij gekozen om vragen te stellen. Zo eenvoudig is dat. Ik vind, dat u onze democratische normen en waarden moet respecteren. Als u dat niet schikt, tja, u kent de boodschap. De wereld is groot genoeg. Ook voor u. U vindt zichzelf ongetwijfeld een interessante en belangwekkende figuur en u concludeert dat dit iedereen in Eindhoven dan wel zal vinden. Dus twittert u uw ongenoegens. Vooral blijven doen meneer Gerbrands. Zo horen wij nog ‘ns wat.
Maar nu we ons toch aan het verbazen en ergeren zijn, ga ik nog maar even door. Zo verbaas ik me er ook over, dat uw commerciële PSV-club nog niet zo lang geleden financieel door de gemeente Eindhoven op een riante en wonderbaarlijke wijze te hulp is geschoten, namelijk door middel van een nog steeds omstreden gronddeal van 43 miljoen euro. En dan nu ineens toch weer praatjes meneer Gerbrands? Die zakelijke truc van de gemeente Eindhoven om met geld van de gemeenschap uw club van de financiële ondergang te redden, druist nog steeds in tegen mijn rechtvaardigheidsgevoelens en niet alleen tegen die van mij.
Mij verbaast ook, dat uw club voor een kampioensfeest geen huur hoeft te betalen aan de gemeente voor het gebruik van het Stadhuisplein en de schoonmaak ervan na het feest. Dat u met uw gezelschap mag staan schreeuwen op het bordes van het gemeentehuis en een gigantische herrie mag ontketenen onder een vloedgolf van bier laten we maar buiten beschouwing, inclusief de mateloze gekunstelde uitbarstingen van vreugde. Misschien komt er ooit een tijd, dat uw club voor het gebruik van dit plein en het bordes een bedrag van -laten we zeggen- een paar ton moet storten in de gemeenschapskas als vergoeding voor alle overlast en publieke kosten, die zo’n feest in de openbare ruimte met zich meebrengt. Verdorie, een idee! Ja, waarom niet?
Het voetbalspektakel schenkt miljoenen mensen vermaak. Daar valt niets op af te dingen. Maar het gegeven van een gigantisch aantal belangstellenden -hoe indrukwekkend ook- kan voor een commerciële organisatie als een voetbalclub niet als deugdelijk argument gelden om geldgebrek of kosten van een feest gedeeltelijk of helemaal op de gemeenschap af te wentelen. Er wordt in het commerciële voetbal namelijk niets ondernomen dat uiteindelijk niet in het teken staat van het eigen grote geld. Het is een strikt bedrijf
Het fenomeen commerciële voetbal, waarin miljoenen euro’s over het veld rollen, is een grootscheeps vermaak. Vermaak is belangrijk. Maar tegelijkertijd wordt de belangrijkheid van dit fenomeen schromelijk overdreven. Ook door meneer Gerbrands. Vele miljoenen mensen voelen zich thuis in dit vermaak. Prima. Maar het aantal mensen dat van het hele voetbalspektakel niets moet hebben, is vele malen groter. De vraag is gerechtvaardigd hoe lang dit vermaak met alle uitwassen van dien anno 2016 nog stand kan houden, want zowel wat de kosten voor de gemeenschap betreft als de instandhouding van onze veel geprezen en gekoesterde normen en waarden is de druk op de maatschappij wel erg groot.
Je mag je immers afvragen hoe het mogelijk is geweest, dat een prettig en sportief spel als het voetbal in nauwelijks een halve eeuw grotendeels is getransformeerd in een manifestatie van structurele verloedering in plaats van verbroedering.
Went echt alles? Vooral jongeren missen het referentiekader om het huidige voetbalgebeuren te kunnen vergelijken met de tijd, waarin het eerste bierblikje nog gegooid moest worden en er zich in en buiten de stadions nog geen brulapen te zien waren. Dat is de jongeren niet te verwijten, maar dat de volwassen generatie op allerlei nadelige en vaak afschuwelijke effecten geen afdoend antwoord formuleert en kennelijk de ogen en oren sluit, roept wel degelijk vraagtekens op. De veronderstelling, dat onder meer het grote geld hier ook zijn werk heeft gedaan en doet, lijkt me realistisch.
Zo bezien is er genoeg stof om te twitteren, of niet meneer Gerbrands? Wat las ik maandag in de krant? ’Er gaat niets boven PSV’. In dat geval past een diep zwijgen.
Geplaatst in
PvdA-raadslid Frank Depla verdedigt de bevoordeling van PSV op de opiniepagina van het ED (8 maart) met een volstrekt niet overtuigend verhaal in de geest van ‘ieder z’n feestje’. Volgens mij durft de gemeente Eindhoven, met uitzondering dan van de Christen Unie, de voetbalwereld geen strobreed in de weg te leggen. Pure angst voor de supportersschare.
Ik las onlangs dat de Nederlandse gemeenten de afgelopen tien jaar ruim 250 miljoen in het betaalde voetbal hebben gestoken. Limburg heeft vier betaalde clubs, die het hoofd eigenlijk niet meer boven water kunnen houden. Roda JC en Fortuna zijn zo goed als failliet ondanks miljoenensteun van de belastingbetaler. VVV heeft ook problemen en van MVV weet ik het eigenlijk niet. Geef dat geld eindelijk uit aan iets nuttigs.