hhBest – Sinds 1996

J.C.M. van der Schoot

iet alle mooie plannen van het Brabantse provinciebestuur om met nieuwe en strengere wetgeving de uitdijende veehouderij te beteugelen, worden ook praktijk. Er zou zelfs een aparte wetgeving voor Brabant moeten komen, zo werd geruime tijd geleden bepleit. Nee dus.

Zo heeft recent het provinciaal bestuur de zeer strenge stikstofnorm afgezwakt. Sinds juli vorig jaar liep onze provincie op dit gebied voorop, maar ´we lopen weer in de pas met de rest van ons land´. Dit beleid heeft toch op zijn minst de schijn van een jo-jo-spel. Je zou immers mogen veronderstellen, dat beleidsmakers en bestuurders zich voorafgaand aan de invoering van nieuwe regels intensief oriënteren over wat wel en niet juridisch en politiek haalbaar is, c.q. redelijk dan wel wenselijk is. Het zal allemaal best ingewikkeld zijn.

Toch bestaat ook de indruk, dat het vooral de lobbyende partijen zijn, die onder aanhoudende druk van hun achterbannen net zo lang met de vuist op de provinciale vergadertafels slaan, totdat ze hun zin krijgen. De belangrijkste lobby-partij is in dit strijdgewoel traditioneel de ZLTO (Zuidelijke Land-Tuinbouw organisatie) en in deze kwestie aangevuld met de BZW, de Brabantse en Zeeuwse werkgevers. De strenge stikstofregel zat boeren en bedrijfsleven rond Brabantse natuurgebieden danig in de weg als ze wilden uitbreiden, zo luidde de klacht, terwijl in andere provincies dankzij soepele regelgeving er veel meer ruimte voor uitbreiding is.

Maar ZLTO is nog niet tevreden en verwijt het provinciebestuur met twee monden te spreken. Verlaging van de stikstofnorm betekent weliswaar meer ruimte voor uitbreiding, maar de uitbreiding zelf blijft onderhevig aan allerlei strenge eisen op het gebied van innovatie om aan strenge milieueisen te kunnen voldoen. Tja, zo is er altijd wat om elkaar verwijten te maken. Het provinciebestuur houdt overeind, dat in 2020 de huidige intensieve veehouderij moet zijn omgezet in een ‘zorgvuldige en duurzame veehouderij’, die in vele opzichten milieuvriendelijker en ‘gezonder’ zal zijn dan nu. Veebedrijven, die de strengere eisen niet bij kunnen benen, vallen af. Berekend is, dat voor veertig procent van de Brabantse varkensbedrijven er de toekomst donker uit ziet. Sinds 1980 stoppen volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek jaarlijks maar liefst 360 Brabantse boeren hun bedrijf. Maar het aantal dieren neemt hierdoor vooralsnog niet af, omdat vele bestaande bedrijven nog steeds uitbreiden. Met andere woorden: grote bedrijven worden nog groter. Dat is aan de vele nieuw gebouwde stallen wel te zien!

Het CDA in Brabant weet het allemaal ook mooi te draaien. Deze partij ziet voor de veehouderij geen uitdaging in het terugdringen van de hoeveelheid dieren, maar in het vinden van genoeg jonge boeren, want vele bedrijven moeten stoppen, omdat ze geen opvolger kunnen vinden. Het ‘zoekt en gij zult vinden’ zal volgens mij zonder resultaat blijven. Maar zo lang de grote kapitaalkrachtige bedrijven nog kans zien door te groeien, zal de veestapel ook blijven toenemen.

Dat die veestapel aanzienlijk moet verminderen is nog lang niet bij alle partijen doorgedrongen. Dat gebrek aan inzicht gaat nog tal van conflicten veroorzaken. Financiële belangen èn milieubelangen, dwz. klimaatbeheersing, gezondheid etc. blijken moeilijk te verenigen. Helaas…

ED 03.03.16: Gemeeente Reusel probeert aantal varkens te verminderen (hiermee kun je kiosk Blendle proberen)