hhBest – Sinds 1996

J.C.M. van der Schoot

e voorzitter van de werkgroep Bronzen Beeldengroep Aardappeleters in Nuenen, Cor van der Linden, matigt zich heel wat aan. Hij weet immers, dat Vincent trots zou zijn geweest op de bronzen beeldengroep van de aardappeleters in Nuenen. Hoe weet Van der Linden dit?

Vincent van Gogh was een bescheiden man, denkend, zoekend. Wie zijn brieven heeft gelezen, zou nooit tot de uitspraak van Van der Linden durven en kunnen komen. Stel je voor: ‘Kijk Vincent, we willen dit dorp opleuken en dat doen we ter ere van jou.…’

Er is geen zweem van twijfel voor nodig om je voor te stellen hoe Vincent zou hebben gereageerd. Vroeger ondervond Van Gogh al weerstand en nu volgens de voorzitter opnieuw. In de tijd van Vincent liep niet iedereen weg met de schilder. Dat klopt. Maar de weerstand van nu, waaraan de voorzitter refereert, richt zich niet tegen de schilder, maar komt juist voort uit respect voor de schilder, zijn uitzonderlijke persoonlijkheid en zijn wereldwijd gewaardeerde kunst. De vergelijking , die door Van der Linden hier gemaakt wordt, getuigt van een grove vorm van oppervlakkigheid. De voorzitter denkt dat de strijd in Nuenen eigenlijk vooral een strijd is tussen de opvattingen van de oude en nieuwe bestuurders. Het oude botst met het nieuwe!

Als Van der Linden bedoelt, dat ‘oud’ niet zoveel op heeft met de toenemende bling bling van de commerciële machinerie van onzinnige en vluchtige uitingen dan klopt dat.

Ook de burgemeester van Nuenen ontpopt zich als een verlichte Van Gogh-kenner.

Deze machinerie slaagt er in het algemeen al aardig in het dagelijkse leven te transformeren tot een spoelkeuken van amusement. De nieuwe denkers, tot wie Cor zich rekent, hanteren aansprekende begrippen zoals: Modern, progressief, commercieel, groots.

Cor en de zijnen zouden ter lering ‘ns een kijkje moeten gaan nemen in Auvers sur Oise en zich verdiepen in wat daar wordt en al is gepresteerd. Ter info: (www.maisondevangogh.fr en www.vangoghsdream.org) Aan de plannen daar liggen kunsthistorisch inzicht en besef ten grondslag en staat respect voor de persoon van Van Gogh voorop.

Ook de Nuenense burgemeester Houben ontpopt zich als een verlichte Van Gogh-kenner. Het beeld staat met de rug naar de kerk, zo constateert hij, en hij zegt daarbij te refereren aan de niet al te beste band tussen de schilder en het geloof. Historisch volstrekt onjuist. Ook hier verwijs ik naar de brieven van de schilder, waaruit blijkt, dat hij een gelovig mens was. Een van zijn citaten: ‘Godsdiensten gaan voorbij, maar God blijft bestaan’.

De verlichte opleukers van Nuenen misvormen de levensloop van Van Gogh met luchtige verzinsels, die het aan de tap ongetwijfeld goed doen, maar de historie geweld aan doen.

In Nuenen gaat het er primair om, dat de commerce wordt bediend en als je dat met de bekendheid van Van Gogh kunt bewerkstelligen, dan zit je goed. Zo’n aanpak wordt vaak als ’echt hedendaags’ aan de man gebracht, want oppervlakkig gedoe schreeuwt overal om voorrang en krijgt dan ook voorrang.

Arme Vincent. Vroeger waren ze al tegen je en nu nog steeds…

Een reactie op “De opleukers van Vincent”