De onweerstaanbare drang naar hoog
Hoe je als stad kunt blunderen door intieme monumenten als een begijnhof plat te slaan met hoogbouw, toont de praktijk aan in Breda.
Hoe het in de rest van Nederland gesteld is, kan ik niet beoordelen maar in Brabantse steden en (sommige uit de kluiten gewassen dorpen als Best) bestaat een onweerstaanbare drang naar hoogbouw. Alsof je pas meetelt als er associaties worden opgeroepen met Manhattan.
Het Bredase dagblad BN-De Stem trekt vandaag aan de bel:
‘Wordt Breda dan toch een Manhattan aan de Mark? Het nieuwe gerechtsgebouw, dat vrijwel aan de Mark komt te liggen (alleen de Belcrumweg ligt er tussen) wordt een van de hoogste gebouwen van de stad. Met een hoogte van 66 meter hoeft het gerechtsgebouw slechts de Grote Kerk en de Eurotoren voor zich te dulden. ‘
Uit het stukje blijkt dat de hoogbouw in het centrum, die het rustieke beeld van het begijnhof beschadigt, een ongelukje moet zijn geweest. Er geldt momenteel wel degelijk een beleid dat dit soort mastodonten binnen een bepaalde cirkel rond het stadshart verbiedt.
<- De toren van de Grote Kerk is het hoogste gebouw van Breda; geliefd fotoobject vanaf het Begijnhof.
Ik heb het dorp Best in dit verband nu eenmaal genoemd, dus zal ik ook nog maar B zeggen. Ooit sprak de gemeenteraad uit dat Best in zijn uiterlijk het dorpse karakter zou moeten behouden. Maar toen was het eigenlijk al te laat, want aan de Hoofdstraat waren appartementen verrezen, waarvan de blinde zijgevel ‘torenhoog’ boven een dorpscafeetje uitstak (en nog uitsteekt, dus). En nu worden we weer ‘verrast’ door de hoogte van weer zo’n, nog veel groter complex naast de Koetshuistuin.
Tijd voor een gezonde vorm van hoogtevrees.
Het kan natuurlijk nog veel erger
Deze foto van Mauritshuis/Binnenhof, verpletterd door de nieuwbouw van ministeries, zag ik op Twitter.
Heerlen werd dik 20 jaar geleden door een (overenthousiaste) collega al het Manhattan van Limburg genoemd. Heel errug dus.