De monding van de Somme
Pier in de monding van de Somme, de rivier waaraan honderd jaar geleden de kanonnen bulderden.
Als je zo dichtbij de Franse kanaalkust zit en het is mooi weer, ben je wel gek als je daar niet af en toe gaat kijken. Le Tréport, met z’n krijtrotsen (als) losgescheurd van die van Engeland. Aardige badplaats met jachthaven, niet verknoeid door reusachtige appartementscomplexen, zoals aan de Belgische kust – visrestaurants bij de vleet. Eén ervan, waar wij toevallig op het terras zaten, bekwam een 96-jarige bezoekster minder goed. Ze werd onwel en door de sapeurs-pompiers van het departement Seine-Maritime afgevoerd.
Vlaamse invloeden zijn hier trouwens evident. Stadjes met belforts, zoals het rustieke St. Valerie sur Somme, dat een goed bewaard middeleeuws centrum achter de wallen heeft. Het ligt aan de monding van de Somme, een schitterende delta met slikken en schorren, ongetwijfeld bevolkt door ontelbare vogels, al zagen we er alleen maar meeuwen.
Vlaams: een royale pan mosselen met frieten gegeten. De Fransen om ons heen toonden een opmerkelijke voorkeur voor Leffe.
St.Valery heeft nog karakteristieke villa’s uit de belle époque; in tegenstelling tot soortgelijke bouwsels langs de Normandische en Bretonse kust goed geconserveerd. Hoewel het is alweer ’n jaar of vijftien geleden dat we dáár het verval aanschouwden. Als het goed is, komen we er volgende maand opnieuw, in Normandië, waar ze zingen: Le pays qui m’a donné le jour.