hhBest – Sinds 1996

‘Alsof ik politieke lepra heb’

In de politieke machtsstrijd rond de vorming van een nieuwe coalitie in Best is Leo Bisschops, ook door zijn partij Best Open, zomaar aan de kant gezet, maar hij heeft niets van zijn strijdlust verloren en gaat verder als zelfstandig raadslid. ‘Ik kan nu weer voluit zeggen  wat ik denk.’

Min of meer toevallig, destijds tot zijn eigen verbazing, in de plaatselijke politiek verzeild geraakt, heeft Leo Bisschops (71) bijna 17 jaar zijn krachten aan zijn partij en aan de gemeente Best gegeven, als fractievoorzitter en acht jaren als wethouder van sociale zaken. Niemand die dat blijkbaar interessant vindt, uitgezonderd de burger, die hem met 433 voorkeurstemmen aanwees – van de 1780 die op Best Open zijn uitgebracht. De nu benoemde wethouder, Marc van Schuppen, kreeg er 43.

‘En er zijn toch al zo weinig daadwerkelijke kiezers. Men heeft in Best de mond vol over bestuurlijke vernieuwing, maar het begrip burger komt daarin niet voor. Maar ik laat mijn kiezers niet in de steek,’ zo luidt Bisschops’ motivatie. Ex-wethouder Wout Gloudemans van Gemeentebelangen, die bijna evenveel voorkeurstemmen kreeg, trekt zich teleurgesteld terug, voegt hij er fijntjes aan toe. Moet nog in de krant.

Koffie geweigerd

‘Alsof ik politieke lepra of een andere enge ziekte heb.’

Best Open had twee wethouderskandidaten. Bisschops en Van Schuppen. Bisschops beaamt dat zijn partijgenoot behoorlijk wat in zijn mars heeft en verklaart dat over diens benoeming met hem best te praten zou zijn geweest, maar sinds informateur Vermeulen op grond van gesprekken met onder anderen de fractievertegenwoordigers en de burgemeester (zonder wederhoor) ‘n soort veto over Bisschops’ benoeming had uitgesproken (‘Is dat de taak van een informateur?’) is hij door niemand meer aangesproken. En de partij heeft hem keihard laten vallen.

‘Natuurlijk heb ik Vermeulen na de informatie benaderd. Hij wilde op Koningsdag nog wel een kop koffie met me drinken, maar dat heb ik geweigerd.’ Dat zou als mosterd na de maaltijd zijn geweest. ‘Toch jammer dat de burgemeester in dat stadium niet van zijn bevoegdheid gebruik heeft gemaakt, enigszins sturend en corrigerend op te treden.’

Ontspannen staat Leo Bisschops mij niettemin in zijn werkkamer met uitzicht op het weelderige groen aan de Prinses Margrietlaan te woord. Hij heeft in de raadsvergadering van maandag zijn zegje over de gang van zaken gedaan en de krant ontleende daaraan het ‘kerngegeven’ dat de nieuwe coalitie met slechts 11 van de 21 zetels achter zich, ernstig is verzwakt.

Miskenning

Wat Leo Bisschops natuurlijk steekt, is de kennelijke miskenning van zijn enorme ervaring op sociaal-maatschappelijk gebied, niet alleen van zijn achtjarig wethouderschap in Best, maar vooral uit hoofde van zijn beroepsfuncties, die zich zijn werkzame leven lang concentreerden op kinderen en jeugdigen, zoals hij het omschrijft. Hij was wetenschappelijk medewerker orthopedagogie, doceerde dat vak aan de Universiteit van Nijmegen, was verbonden aan de Kinderbescherming (Bureau Jeugdzorg) en acht jaar plaatsvervangend Directeur Jeugdbeleid van het toenmalige Ministerie van Volksgezondheid Welzijn en Cultuur.

‘In die functie heb ik de decentralisatie van het jeugdbeleid van het rijk naar de provincies moeten regelen. Kun je het je voorstellen dat ik het geweldig zou hebben gevonden, nu een soortgelijke operatie, namelijk het doorschuiven van dat beleid naar de gemeente als wethouder te begeleiden? Dat had ik nog wel vier jaar willen meemaken.’

Nog lang niet uitgeteld: Bisschops is nu voorzitter van de afdeling Zuidoost Brabant van  Alzheimer Nederland, ‘heel belangrijk bij een alsmaar vergrijzende bevolking’ in deze regio.

Geen gemakkelijke jongen 

‘Ik denk dat ik best wel zelfkennis heb en ik weet dat ik geen gemakkelijke jongen ben. Ik kan me dan ook voorstellen dat sommige mensen bezwaren tegen mij hebben, maar laten ze daarover dan met mij praten.

Hoe ziet hij nu zijn toekomst als eenling in de raad?

‘Het zal niet makkelijk worden. Het meest beducht ben ik voor een houding van de rest in de zin van Och, laat hem maar. Maar daar ben ik op voorbereid. Daar ben ik als oppositieleider de afgelopen vier jaren in getraind.’