ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Ode aan de kapel
25 december 2013 | 
Geplaatst door: 
De jonge priester die op kerstmorgen door Radio 1 werd geïnterviewd, had het er maar druk mee. Drie parochies moest hij bedienen. Drie volle kerken. Eén keer per jaar. Daar kun je al die kerken niet voor in stand houden. De gevolgen van de ontkerkelijking, of moet je in dit jaargetijde eerder van ontkerstening spreken, zijn bekend. Massale sluiting en sloop. Alleen met de kapellen gaat het goed. Beter dan ooit. Zoals met deze, de vroeg zestiende-eeuwse Sint-Annakapel in Heusdenhout. Ooit een gehucht bij, nu een moderne, behoorlijk groene wijk van Breda.
Onlangs bezocht ik mijn vriend Jan van H., 83-jarig jaar, die kort tevoren naar deze wijk was verhuisd. Hij vertelde dat een van zijn kleinkinderen in de Heusdenhoutse kapel was gedoopt en in de vroege doordeweekse middag zijn we erheen gewandeld.
Grote verrassing: de fraai gerestaureerd e kapel was open. Een zestal niet alleen oudere mensen zat er te bidden. De monstrans met wat onder katholieken Het Allerheiligste wordt genoemd stond op de altaartafel, omringd door kaarsen. ‘Ik bid hier wel eens ‘n weesgegroetje,’ fluisterde Jan.
De eenvoud en de intimiteit van kapellen als deze spreekt de mensen aan, in tegenstelling tot hoge kille ruimten van de oude parochiekerken, die vaak hun voortbestaan danken aan een monumentale status. Erfgoed, dat herinnert aan wat ooit was.
De Sint-Annakapel van Heusdenhout vormt, zo lees ik in een foldertje, fungeert als bijkerk van de Michaelparochie in Breda-Oost en ‘wordt intensief gebruikt voor onder meer vieringen rond doop, huwelijk, jubilea en voor allerlei gebeds- en meditatiebijeenkomsten’. Hier lijkt het r.-k. geloof opeens springlevend.
Geplaatst in