hhBest – Sinds 1996

Soms, als het de NS niet mee zit en de reizigers letterlijk en figuurlijk in de kou staan, wil de NS hen nog wel eens een gratis bekertje koffie aanbieden. Dit soort acties blijft doorgaans beperkt tot Utrecht CS. Voor koffie moet je tegenwoordig (afgezien van die wandelende tapkasten in de intercity’s) aan de kiosk of bij vergelijkbare etablissementjes zijn. Ooit was ‘koffie aan de trein’ de gewoonste zaak van de wereld. Nog sterker: Limburgse vlaaitjes!

De charme van het treinreizen, toen niemand nog zo gehaast was en er minder op het scherp van de snede moest worden gereden. Als de trein langs het perron stopte, stormden twee of drie kelners met volle bladen, de restauratie uit: Koffie…chócolade, limonade, sigaren, sigaretten! In het Overijsselse stadje stond op de bekertjes: ‘Kenners wachten tot Meppel!’ En dan was er nog een venter, die wachtte tot de conducteur bij aankomst riep: Deventer! waarna hij er aan toevoegde: Koek! (volgens mijn vader een geval van ultieme luiheid).

In Roosendaal hebben ze dat serveren langs de trein nog tot en met 13 april 1989 volgehouden, weet plaatselijk historicus Marius Broos. Waarschijnlijk waren ze de laatsten.

Antje

Een bijzonder geval was ook Weert, waar een zekere Antje uit het Belgische Bree (1877-1936, hier -> op latere leeftijd) diverse soorten Limburgse vlaaitjes aan de man bracht. Handelsvertegenwoordigers heetten toen nog reizigers. Zij kreeg in 1989 in Weert een standbeeld, vanwege haar verdiensten voor de bekendheid van de Weerter Vlaai, waarvan de bakkers nog steeds zeggen te profiteren.

Mijn vader, Henri t’ Sas, wijdde begin vorige eeuw een vers aan ‘Antje van de Statie’, dat gedurende decennia op de muur van de Weerter restauratie heeft gestaan. Zo stond het op 24 juli 1936 in een in memoriam ‘Antje van Weert’ in de Limburger Koerier, voorganger van het dagblad De Limburger:

Mijn vader wenste Antje niet op het randje van de hemeldeur, maar er middenin.

Een reactie op “Koffie en vlaaitjes aan de trein”