ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Archive for augustus, 2012
Webcam op strand van Ameland
augustus 18th, 2012 | 
Author: 
Aanlokkelijk beeld: De webcam van het Amelandse strandpaviljoen De Buren van Nes op donderdag 16 augustus 2012, omstreeks 15.30 uur. Tijdens deze warme zomerdagen zijn er extra vaarten van de boten naar onder meer dit waddeneiland. Klik op de still (foto).
Posted in 
Glasvezel voor heel Best? ‘Echnie’
De salesmanager van de firma Reggefiber te Eindhoven stuurt de inwoners van Best, die ze enkele jaren geleden heeft aangesloten <- op het glasvezelnet, een brief, waarin hun wordt meegedeeld, dat Reggefiber voornoemd ‘nu ook de overige woningen in Best gaat voorzien van een glasvezelaansluiting’.
Gauw een mailtje met copie van de brief naar iemand gestuurd, die al die jaren met smart op die glasvezel zit te wachten, maar die er naar kon fluiten omdat-ie in de buurtschap Aarle woont, dus in het Bestse buitengebied.
Parasiet op een verkiezingsbord
Op deze ‘verkiezingsposter’ van een kozijnenfabrikant, gesignaleerd in de gemeente Oirschot, is het woord van Jos Kessels, vanmorgen gelezen in zijn ED-column, van toepassing: ‘Iedere tijd en ontwikkeling kende zijn eigen leger parasieten’.
Lief Vrouwke van Beers straft onmiddellijk
Vanmorgen maakte ik, in een moeilijke situatie (wat ik principieel anders niet doe) misbruik van de gehandicapten-parkeerkaart van Levensmaatje. Zij pleegt af en toe gekscherend te zeggen dat ik ‘profiteer van haar ellende’, maar dat geldt voor de gevallen waarin wij samen ergens parkeren. Voordat de pliesie nu van deze bekentenis ‘een zaak’ maakt, ik bèn al gestraft, namelijk door ‘t Lief Vrouwke van Beers.
Verder op Manieren
Siebrand etc.
Siebrand van Haersma Buma wil voortaan alleen maar Buma heten. Dat Van Haersma, vooral met die ae, dat doet maar denken aan elitair gedoe, zeg maar aan adel, en de meeste kiezers hebben wel dat filmpje op Youtube gezien waarop een halfdronken automobilist aan de zoete wraak van de prinsemarij probeert te ontkomen door op verontwaardigde toon te melden dat hij van adel is, en dat hij zich dies niet door de eerste de beste koddebeier staande hoeft te laten houden.
Meer op SanteLOGie
Linkse Brabo
Emile Roemer, de laatste dagen om voor de hand liggende redenen, ‘object van beschadiging’, wordt op de website Welingelichte Kringen Brabo genoemd. Een variant op aso? Nou, er staat: ‘Emile Roemer: Niet langer de immer goedgemutste, linkse Brabo.’ Bijna een contradictio in terminis, linkse Brabo, maar sinds Joan en Wilbert Willems en Jan Marijnissen geldt dat niet meer.
De bedenker van deze betiteling, bijna een geuzennaam eigenlijk, moet zijn cultuurhistorische kennis maar eens opfrissen of even op Brabo googlen, want hij is te vinden op de <- Antwerpse Markt.
BN-De Stem organiseert vanmorgen vanaf 11 uur een lezersdebat met Emile Roemer.
Zie verder Manieren
Dat gesprek met Westerling stond dus al in 1979 in de krant
Pagina in het boek van Westerling met rechts generaal Spoors lovende ontslagbrief voor de kapitein. Links staat Westerling op zijn afscheidsceremonie.
Dat gesprek met Westerling (dinsdagavond in Altijd wat) stond dus in 1979 al in de krant om precies te zijn in de GPD-bladen, aldus de auteur, Sante Brun, nota bene in een terzijde, in een zoals gebruikelijk luchtige column, die als volgt begint:
Kapitein Raymond Westerling was nog net geen zestig jaar toen ik hem eind augustus 1979 interviewde. Hij was natuurlijk kapitein b.d., want ik interviewde hem in het heerlijk naar oude boeken geurende antiquariaat waarmee hij zich in leven hield. Ondanks dat ik hier tegenover een man zat die beschuldigd werd van zware oorlogsmisdaden – dat zag ik destijds genuanceerder – die keurig op alle vragen een duidelijk antwoord gaf, voelden we ons meteen senang met elkaar. Tijdens het gesprek kregen we allebei enige trek, en dus gingen we in de drukke Amsterdamse Kinkerbuurt de straat op. Westerling werd door de buren vriendelijk begroet en al helemaal vriendelijk werd hij ontvangen bij het Indisch restaurantje waar hij dan ook dagelijks zijn portie babi pangang of soto ajam nuttigde.
Lees verder op SanteLOGie
Radiostilte = achterkamertjespolitiek
Hoe gaat het met de reconstructie van het Bestse college van B en W? Zijn partijen en personen inderdaad bereid, iets van hun belangen in te leveren, zoals een prominente ingezetene naar aanleiding van de politieke ruzies suggereerde? Het blijft afwachten, zeker nu de voorzitter van het plaatselijke CDA een alibi voor zijn schijndemocratisch opereren denkt te hebben gevonden in het vormen van een tandem met zijn collega van de VVD. En dan die radiostilte, de nieuwste vorm van achterkamertjespolitiek, uitgevonden door Rutte en consorten. Jullie weten het, daar kwam alleen maar narigheid van.
Lees de volledige column voor Omroep Best (heden 18:10) op Manieren
Gun voetgangers en fietsers hun gezamenlijk pad
Het ED heeft vandaag in zijn regiokatern een mooi uitgediept verhaal over de nieuwe Kanaalzone in Oirschot. Opmerkelijk detail: De inrichters hebben uit esthetische afgezien van verkeersborden die onderscheid maken tussen paden voor voetgangers en fietsen.
Het voordeel van niet inchecken
Ik ben sinds enige tijd in het bezit van een OV-chipkaart waar ik, de weinige keren dat ik gebruik maak van het openbaar vervoer, braaf mijn ritjes mee betaal. Ik zeg braaf omdat ik hier ter stede geregeld mensen zie die niet inchecken. Dat heeft uiteraard twee voordelen: je hoeft aan het eind van de rit ook niet uit te checken, en de rit zelf is geheel gratis. Zoals het hoort: openbaar vervoer behoort gratis te zijn.
Meer op SanteLOGie
Mark van Ostaijen, docent bestuurskunde Erasmus:
Moeten we in 2028 de Olympische Spelen in Nederland willen organiseren? IOC-lid en prins Willem-Alexander loopt alvast voor de troepen uit: ‘ga door!’
(vk.nl)
Het bruiste van de herrie
Wie dit weblog af en toe bekijkt, kent mijn weerzin tegen het woord ‘bruisen’ als het te pas en te onpas wordt gebruikt bij het promoten van evenementen en ter aanduiding van de kwaliteiten waaraan het opwaarderen van dorpscentra dient te voldoen: ‘Laat het vooral een bruisend geheel worden’. En zo heet mijn geboortedorp Ginneken ‘bruisend’, gedurende de dagen dat daar de kermis wordt gehouden. Het is er evenwel dit weekeinde volledig uit de hand gelopen, door de vergaande concessies die er aan het horecawezen zijn gedaan. De viering van het 110-jarig bestaan van de Laurentiuskerk <- kwam er zelfs door in de knel.
Lees het op Manieren
Een dronken muis in een vijg?
Elke ochtend is mijn eerste gang naar die achtertuin, waar zich onder andere een plantenkas bevindt met daarin, opnieuw onder andere, twee vijgenbomen. Elke ochtend kijk ik naar de stand van de oogst. Van de ene boom zijn de vruchten na rijping paarsachtige (het is de variëteit ‘Turkse Muts’) van de andere zijn de vruchten veel groter en lichtgroen – ik heb de boom in 1986 gekocht in een tuincentrum in de buurt van Cortona in Toscane. Terzijde toch even de wijsneus uithangen: vijgen zijn feitelijk geen vruchten maar bloeiwijzen, bloemen dus.
Verder op SanteLOGie
In ‘Enkele losse opmerkingen’ van Sante Brun komt die tuin nog even terug. Maar minstens zo boeiend zijn daar zijn waarnemingen bij een begrafenis, met name wat betreft de outfit van de gasten.
Windhandel op de Boulevard in Den Bosch
Jan van de Ven fotografeerde wat hij noemt ‘theatrale windhandel’ en nog veel meer op Boulevard 2012 in Den Bosch.
Halve maan-ziekte
‘Een Safety Spot is een gele halve cirkel die voor een gelduitgifte apparaat op de grond wordt geschilderd. Mensen blijven automatisch buiten deze cirkel wachten wanneer iemand geld opneemt,’ zo lees ik op de website van BN-De Stem.
Demissionair VVD-minister van Veiligheid en Justitie Ivo Opstelten zal in Breda in het kader van zijn persoonlijke politieke, respectievelijk ministeriële ambities zo’n halve maan komen schilderen.
Verder op Manieren
Niks stompzinniger
In het analoge tijdperk, toen in camera’s nog rolfilmpjes zaten en je nieuwsgierig, vol spanning in de fotowinkel het mapje opende, waarin je afdrukken zaten, had je ook de straatfotograaf, die je op de kermis met vrienden of familie kiekte en je dan een bonnetje gaf, om het resultaat eventueel op te halen. Nu wemelt het op het internet van de sociale en/of zogenaamde nieuwssites, die hetzelfde doen als die straatfotograaf maar dan anders. Er is niks stompzinniger te bedenken, dan steeds weer dezelfde foto’s van grijnzende, bezweten, vaak bezopen koppen – kijk ons eens ‘n lol hebben -voorbij te zien komen. Die over de hele wereld – immers worldwideweb – allemaal op elkaar lijken.
Koos Postema, gepensioneerd tv-journalist:
ik vóél intuïtief dat er nieuwslezers zijn die geen idéé hebben wat er in Syrië gebeurt. Leeg lezen, noem ik dat. Ik hóór het gewoon. Dan denk ik: wat zou ik graag even de autocue bij dat wijf uitzetten. Dan moet ze opeens terugvallen op dat papier op tafel.
(nrc)
Op de hoogte van Hoogstraten
Ik blijf graag op de hoogte van Hoogstraten, mijn lievelingsstadje in de Noorderkempen (B), ten zuiden van Breda. Ik ga er regelmatig kijken en een verse Brusselse wafel eten op het terras van De Jachthoorn. Hoogstraten is rijk, met zijn Katharinakerk, waarvan de toren goed van veraf zichtbaar is voor wie per spoor of per auto richting Antwerpen rijdt, zijn stadhuis (van dezelfde 16e eeuwse bouwmeester, namelijk Rombout Keldermans) en zijn begijnhof.
De kerktoren van rode baksteen, met ‘speksteenlagen’, en ‘ui’ als bekroning, behoort tot de mooiste van de Lage Landen. Alleen…sinds kort is ze voorzien van een vangnet en dat is geen goed teken.
De ridders van de ronde tafel
|
(Ontleend aan de tekst Het Vogeltjestapijt, een non-fictief fictief probeersel van mij uit 1993. Ze sluit aan op de stukjes over ijskelders, no.1 en no.2. De tekst gaat hoofdzakelijk over het gebruik van de ijskelder op Wolfslaar door r.-k. voortrekkers –scouts vanaf 17 jaar- rond 1950 voor hun bijeenkomsten en rituelen. Het kan anno nu misschien op de lachspieren werken, maar toen was het een bloedserieuze aangelegenheid. |
|
De Den was, ongeacht het jaargetijde, een kil, vochtig hol, zonder enige voorziening van belang – geen elektra, geen sanitair. Wat je er achter liet, gaf je prijs aan de verrotting.
Als het kasteel van Doornroosje
In juni beloofde ik mezelf, na een bezoek aan de ijskelder van het kasteel in Heeze, nog eens naar een vergelijkbare inrichting te gaan kijken op het landgoed Wolfslaar bij Breda, temeer omdat ik daar dierbare jeugdherinneringen aan heb, die ik in het stukje IJskelders al heb geschetst. Niet zonder moeite heb ik de restanten van die ijskelder op Wolfslaar teruggevonden: het lijkt wel het dichtgegroeide kasteel van Doornroosje.
Zie Manieren