ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Archive for augustus 10, 2012
Op de hoogte van Hoogstraten
augustus 10th, 2012 | 
Author: 
Ik blijf graag op de hoogte van Hoogstraten, mijn lievelingsstadje in de Noorderkempen (B), ten zuiden van Breda. Ik ga er regelmatig kijken en een verse Brusselse wafel eten op het terras van De Jachthoorn. Hoogstraten is rijk, met zijn Katharinakerk, waarvan de toren goed van veraf zichtbaar is voor wie per spoor of per auto richting Antwerpen rijdt, zijn stadhuis (van dezelfde 16e eeuwse bouwmeester, namelijk Rombout Keldermans) en zijn begijnhof.
De kerktoren van rode baksteen, met ‘speksteenlagen’, en ‘ui’ als bekroning, behoort tot de mooiste van de Lage Landen. Alleen…sinds kort is ze voorzien van een vangnet en dat is geen goed teken.
Posted in 
De ridders van de ronde tafel
|
(Ontleend aan de tekst Het Vogeltjestapijt, een non-fictief fictief probeersel van mij uit 1993. Ze sluit aan op de stukjes over ijskelders, no.1 en no.2. De tekst gaat hoofdzakelijk over het gebruik van de ijskelder op Wolfslaar door r.-k. voortrekkers –scouts vanaf 17 jaar- rond 1950 voor hun bijeenkomsten en rituelen. Het kan anno nu misschien op de lachspieren werken, maar toen was het een bloedserieuze aangelegenheid. |
|
De Den was, ongeacht het jaargetijde, een kil, vochtig hol, zonder enige voorziening van belang – geen elektra, geen sanitair. Wat je er achter liet, gaf je prijs aan de verrotting.
Als het kasteel van Doornroosje
In juni beloofde ik mezelf, na een bezoek aan de ijskelder van het kasteel in Heeze, nog eens naar een vergelijkbare inrichting te gaan kijken op het landgoed Wolfslaar bij Breda, temeer omdat ik daar dierbare jeugdherinneringen aan heb, die ik in het stukje IJskelders al heb geschetst. Niet zonder moeite heb ik de restanten van die ijskelder op Wolfslaar teruggevonden: het lijkt wel het dichtgegroeide kasteel van Doornroosje.
Zie Manieren
Gerommel in ‘t vooronder
De deskundige kwam in de persoon van Koos, het prototype van het opgewekt loodgietend prijsdier, die er de waterzuiger bijhaalde en energiek aan het wegzuigen ging. In de waterzuiger ontstond een bak van grijswitte spul, vloeibaar ditmaal omdat Koos er heet water in gespoten had. Een gruwelijke stank van dood en verrotting verspreidde zich door het huis.
En het hielp niks.
Lees het op SanteLOGie