Cultureel feuilleton 2018 door Christiaan van Oorschot

Een epicentrum

Cultuurpaus Marinus Cultanus, sinds een jaartje het cultureel boegbeeld beneden de rivieren, meer in het bijzonder Brabant, liet de rug van zijn kantoorstoel zacht naar achter schuiven en riep opgewonden tegen zijn secretaresse: ‘Bep, kom ‘ns kijken. Zoiets heb je nog nooit gezien’. Marinus had de krant uit Eindhoven voor zich liggen. ‘ Kijk goed Bep: Eindhoven epicentrum culturele jaar. Over de volle breedte. Op de voorpagina. ‘Niks crisis: Wij, Bep, wij’.

Uit de notities van Marinus:

Zie je nou wel. Als je maar met iets komt, waar de kranten ook echt iets mee kunnen. Goed dat ik ons Brabantse bidbook voor Culturele Hoofdstad van Europa in 2018 in deze vorm heb laten verschijnen.

Het regent complimenten. Schitterend. Wat een uitstraling. Op zich al een kunstwerk. Hiermee moet voor eens en altijd dat dorpse gezeur over mijn honorarium grondig de kop worden ingedrukt. ’s Jonge, wat zit me dat dwars. Mijn goede Brabantse vriend Ton in Den Bosch heeft me al wel wat gerust gesteld, maar je weet nooit hoe dit soort kritiek uitpakt. Altijd waakzaamheid geboden. Ton had me een paar staaltjes van financiële haarkloverij en achterbaks dorps gedoe uit het begin van zijn carrière verteld, ja, erg pijnlijk en persoonlijk, gemeen op de man gespeeld. Hij verzekerde me: ‘Marinus, het waait over, echt het waait over’. Zoiets stelt je toch gerust. Ton kent de Brabanders. ’Ga slechts vaag op de kritiek in, want alles wat je zegt, wordt tegen je gebruikt en dan zit je in de mangel.’ Hij adviseerde me ook niet teveel de nadruk te leggen op mijn kwaliteiten, want dat wil kennelijk ook al niet gedaan zijn. Was al bij al een fijn gesprek met goed advies.

Ik prent me nou dagelijks in, dat Brabant Amsterdam niet is. Van mijn vrienden in Tilburg heb ik ook een uiterst waardevolle tip gehad. Toen ik daar voor de eerste keer kwam vergaderen, sloeg ik een blunder van jewelste. Mag nooit meer gebeuren. Ze zaten al keurig te wachten toen ik binnenstapte. Ik denk, laat ik nou ‘ns Bourgondisch doen en roep joviaal: ‘Houwdoe’. Nou dat heb ik geweten. ‘Godde nou al en ge bent nog nie binnen’, riep iemand keihard. Ze hebben het mij uitgelegd. Moet je maar weten. Bonjour is goedendag en au revoir is houwdoe. Zo zit dat. Reken maar dat ik dat niet meer vergeet.

Dit Brabantse avontuur is echt een droom, zo hield Marinus zich voor. We hebben in Brabant goud in handen. Even Rob in Eindhoven bellen, dat hij in een van zijn komende toespraken zeker de kop van de krant noemt. Prima one-liner voor hem. Helaas: ‘Niet bereikbaar, even in China. Doet zijn China-promotie goed’, peinsde Marinus. In zijn auto op weg naar een afspraak neuriede hij: Eindhoven epicentrum….epicentrum….

Volgende aflevering, Behoeder van  het sprookje: 19 mei

Aflevering 1: Een grootse missie

7 Reacties op “MARINUS CULTANUS (2)”