Archive for december, 2011
Bij maken voornemens is zelfkennis nodig
Of niet soms? Zie de praktijk bij Sante Brun: ‘Vrolijk springen en dansen zolang vergroeide ruggenwervels dat toelaten. Nog minder in de spiegel naar mijn ouwe kop kijken. Een Lancia Berlina 2000 aanschaffen. Een digitale Leica. Een penthouselangs de Tiber in Rome. Japan, Argentinië, Nieuw-Zeeland bezoeken. En eindelijk eens volwassen worden.’ Hoe een en ander met elkaar is te verenigen, blijft in het midden. Maar lees de uitsmijter van 2011 maar op:
‘Theatertechnisch was Speelhuis onding’
Volgens de reactie van een theaterdirecteur op het weblog Manieren was het afgebrande Helmondse ‘t Speelhuis theatertechnisch een onding. De schrijver is voor herbouw, maar dan wel met de nodige aanpassingen.
ED: Meningen in Helmond verdeeld
Voorspellen
Voorspellen is moeilijk, vooral wanneer het de toekomst betreft. Een ouwe, maar hij blijft waar. Sterker nog: hij wordt waarder naarmate we hem vaker herhalen. Het verleden onthouden, dat is minstens zo moeilijk. En voorspellingen uit het verleden al helemaal, met name wanneer ze de weg van alle voorspellingen zijn gegaan, namelijk naar het bakje ‘Niet uitgekomen’.
Herbouw moet
De herbouw van ‘t Speelhuis – stond het nog niet op de Wereld Erfgoedlijst? – moet. Het was trouwens al wel een rijksmonument. Daar zou op z’n minst de hele regio Zuid-Oost Brabant zich voor moeten inspannen. Dat is nog eens ‘n serious request.
Verder op Manieren
Stadsdichter over ‘t Speelhuis
Stadsdichter Wim Daniëls over ‘t Speelhuis:
We wilden het allemaal graag
iedereen die ooit op ’t podium
van ’t Speelhuis stond
de zaal in vuur en vlam zetten
Gezellig geouwehoer over de datum
Op de universiteit van Baltimore hebben ze kennelijk niet al te veel omhanden. Hoe dan ook, een paar wetenschappers daar hebben het idee gekregen dat elke datum elk jaar op dezelfde weekdag zou moeten vallen, en hebben daar een kalender voor ontworpen.
Het mannetje dat de tijd aanstuurt
Op 7 oktober 2009 had De Wereld Draait Door (DWDD) de Brabantse designer Maarten Baas aan tafel, die daar enkele van zijn klokken demonstreerde. Klokken, die per minuut worden bediend door ‘een mannetje’. Een kinderfantasie die werkelijkheid werd. Eén ervan, Grootvaders Klok, werd aangekocht door het Rijksmuseum. Baas boven Baas.
Statenzaal
Het betekende voor mij wel iets, de Friese statenzaal terug te zien. Ik leerde er namelijk in de tweede helft van de jaren vijftig het vak van verslaggever.
Verder op Manieren
Olijfolie-maffia
Met olijfolie uit Toscane en Ligurië, de plaatsen waar naar men zegt de beste en zuiverste olijfoliën vandaan komen, moet je uitkijken. Ik las gisteren een artikel in La Repubblica dat een belangrijk deel van de echte olijfolie uit die beide streken geheel bestaat uit of flink versneden is met olijfolie uit Tunesië, Spanje of Griekenland. De olijfolie-maffia profiteert van het feit dat het produceren van een kilo olijfolie in Toscane of Ligurië een euro of drie kost en in Tunesië tien cent.
Lees de complete kerstdineringrediëntencolumn op SanteLOGie
Het leven is hard, ook rond kerststal in de Sint Jan
We gaan nog even door met kerstonderwerpen, –stallen in het bijzonder. Jan van de Ven maakte een fotoreportage in de Bossche
Sint Jan. Hij leidt in:
<-Niet zo kindvriendelijk – maar het leven is hard…
Een bezoekje aan de kerststal van de Sint Jan is een belevenis. Elk jaar vergt het weken om de prachtige poppen (veel enge leprozen) en de opgezette dieren een plaatsje te geven. Er zijn watervalletjes, een meeuw heeft een veel te grote vis gevangen, een wolf heeft net een konijntje doodgebeten, en er is zelfs een leeuwin die je doordringend aankijkt als je aan de route door de kerststal begint.
Eén grote, gewiekste Weihnachtsfirma
Weihnachtsmarkt in Düsseldorf: We proberen de Eierpunsch mit Schlagsahne en stellen vast dat dit een industrie is die door één grote gewiekste Weihnachtsfirma wordt geëxploiteerd.
Oecumenische kerststal
De Leidse kunstenaar Ben van Kempen ontwierp wat hij noemt een oecumenische kerststal en voegt daaraan de volgende beschrijving toe:
‘Boedha zit rechts naast het kerstkindje en zwaait naar hem. Adam en Eva zijn de ouders van het kindje. Een uit de renaissance afkomstige katholieke engel bewaakt het Christuskindje.
En rechts zit een engel die kijkt naar een moslim die vruchten brengt voor het kerstkindje. In het midden op de achtergrond zit een hindoe. Links van de kribbe ligt een ezel.
Midden boven de zon in de vorm van een bloem en rechts zie je de maan tenondersteboven’
CDA kreeg z’n lollie
De kinderachtigheid, waarmee die 130 km-kwestie gisteren in de kamercommissie van madammeke Schultz van Haegen is ‘opgelost’. Ik heb het beeld van Politiek24 ‘n tijdje op het scherm gehad, ondertussen dingen doende die ik vooralsnog nuttiger achtte. Alleen al de lichaamstaal van VVD-er Charlie Aptroot (‘Wat ‘n gezeur allemaal’) die al voorspelde wat hij na afloop zou zeggen: ‘De invoering in het hele land gaat dan wel iets trager, maar gaat wel door.’ Triomf!
Verder op Manieren
Voormalig staatsbedrijf in de bocht
Inmiddels zijn we op onze zwerftocht in postland aangeland bij Postnl. Mooi logo. Om Postnl te kunnen worden hebben ze het pensioenfonds van de werknemers moeten plunderen en gaan er tienduizend man de straat op – komt door al die e-mail, tegenwoordig. Jawel. OK.
En dan verschijnen er opeens leuke spotjes op de tv. Postnl blijkt op zoek naar personeel. En niet alleen vutters, studenten en kerstboomopzetters, maar zo’n beetje iedereen komt van pas.
Verder op SanteLOGie
Een sprookjesboek van Amitav Ghosh
Boekbespreking door Sante Brun
Het is misschien een wat eigenaardige neiging: veel, zo niet alle boeken te lezen, gepubliceerd door een schrijver wiens stijl, verhaaltrant, onderwerpkeuze je ooit esthetisch en/of anderszins bij de kladden hebben gegrepen. Ik heb er een aantal: Roth, Boyle, Doyle, Franzen, Veronesi, Ammaniti, Camilleri, Wieringa, Reve, Rosenboom, Grunberg. En een paar Indiërs, ooit Rushdie, en in ieder geval Amitav Ghosh, Vikram Chandra, Vikram Seth, Rohinton Mistry. Soms doe je het in omgekeerde volgorde. Zoals bijvoorbeeld met Amitav Ghosh. <- Onlangs kreeg ik de gelegenheid wat oudere boeken van hem aan te schaffen. Bijvoorbeeld de Granta-uitgave van een van Ghosh’ eerste boeken, Circle of Reason.
Jan van Beerendonk, oud-wethouder:
Kunnen ze die ratten niet ritueel slachten?
(Op publieke tribune tijdens raadsdebat over ongedierte-bestrijding)
Bests kerstgedicht
Al jaren op ‘n rij, met slechts ‘n enkele onderbreking, maakt oud-kleuterleidster An Antonis rond Kerstmis een gedicht in Bests dialect. In 2011 ook weer. Ook Johan Biemans, heem- en dialectkundige in Bergeijk, pleegt zich in zijn taal tot vrienden en magen te wenden. Hij haakt met een lang vers, Opa’s Kersmus, op een subtiele manier in op de actualiteit. De kerstkribbe blijkt nog zijn enige houvast. Klik op ‘Meer’.
Nog meer Kerst? Klik hier. Wat ons blijft ontroeren is het filmpje ‘Alsof een vlinder zich ontpopt’. ‘n Soort tegengif voor de ellende in de wereld.
Nederlanders willen geen politiek maar cabaret
Nederlandse kiezers zijn helemaal niet uit zijn op inspraak of democratie, Nederlandse kiezers willen kunnen lachen om hun politici. In het huidige kabinet zitten er al minstens vijf of zes, te beginnen met Rutte en zijn door middel van plastische chirurgie op zijn gezicht aangebrachte grijns, Henk Bleker (als hij niet om te huilen was) Kees Jan de Jager met zijn weelderige gestalte en onbeholpen taalgebruik en de diverse dansmarietjes die onder meer belangrijke problemen behandelen als ‘de maximumsnelheid omhoog naar 130’
Lees het complete stuk op SanteLOGie