ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Archive for mei, 2011
Slim, zo niet dom
mei 31st, 2011 | 
Author: 
Het schijnt dat Eindhoven een kans maakt, te worden uitgeroepen tot de slimste regio ter wereld. Ik kan er met mijn pet niet bij, gezien de deal die de stad op het punt slaat te maken met PSV. De een noemt dat slim, de ander oliedom. Ik neig niet naar een prijswinnend perspectief, al was het alleen maar omdat het contract zal worden gesloten met een firma, die er blijk van heeft gegeven, absoluut niet met geld om te kunnen gaan.
Verder op Manieren
Posted in 
Bloasmeziek
Het Wereld Muziek Concours (WMC) uit Kerkrade gaf gisteren ter gelegenheid van haar 60-jarig bestaan een persconferentie in Aken. In steenkolenduits. De Herr Oberbürgermeister vertrok na 5 minuten en de gezamenlijke media verlieten na afloop gniffelend het pand van stand (dat wel).
Met de trein over de grens, dat gaat zo maar niet
Vandaag moet ik naar Aken. Het ligt hemelsbreed een kilometer of twaalf hier vandaan en je reist er heen met een comfortabele trein, die Euregiobahn, die een uurdienst onderhoudt en er 27 minuten over doet omdat hij bij elke steen stopt. Maar met de trein over de grens, dat gaat zo maar niet. Vooral als je met NS Hispeed te maken krijgt.
Lekker blijkt vies eten van vroeger
Sommige experimenten kan ik afraden. Zoals het eten van haring of sardines in tomatensaus, uit een ovaal blik. Ik wil nog discreet zwijgen aangaande dezelfde vissoorten in mosterd- of roomsaus – de consistentie van de dieren zelf tart in voldoende mate vrijwel elke beschrijving.
Maar ik probeer het toch, de consistentie te beschrijven, bedoel ik. Met name haring in tomatensaus is nog maar net herkenbaar als vis, maar uit welke geologisch tijdperk, dat laat zich niet gemakkelijk raden. Tijdens het verblijf in het blik hebben de haringen – pilchards, heten ze, eufemistisch – alvast een voorschot genomen op het aanstaande spijsverteringsproces.
Verder op SanteLOGie
Gaat Matthijs dezelfde kant op als Jack?
Vanavond is de laatste aflevering in dit seizoen van De Wereld Draait Door, inmiddels algemeen bekend als DWDD, het door Matthijs van Nieuwkerk gepresenteerde vooravondprogramma over actualiteit. Wat je er ook van denkt, voor een bewoner van een enigszins achteraf gelegen deel van het koninkrijk als ik, is DWDD toch het programma dat je op de hoogte brengt van wat leeft en groeit en altijd weer boeit in het leven van kunst, cultuur, politiek en helaas ook de sport in de rest van het land – het deel van het land waar het allemaal gebeurt.
Diest heeft meer
Diest heeft meer dan je denkt. Of liever: Diest heeft er meer. Beelden van begijnen, in brons en in steen, in het al in 1926 (!) door deze religieuzen verlaten begijnhof. Ik vind dat rijkelijk vroeg, als je in aanmerking neemt dat het laatste begijntje, zuster Frijters, in dat van Breda rond 1960 overleed. En pakweg 15 km ten zuiden daarvan gelegen Hoogstraten fotografeerde ik de laatste begijn in 1954.
Al die begijnhoven voeden de nostalgie met sculpturen. In Breda zijn het twee kwebbelende zustertjes. Ik heb iets met die plek, al was het alleen maar vanwege het Zondagmorgenversje dat mijn vader rond 1920 schreef. Hij ging er (geboren in 1877) trouwens naar de kakschool.
Verder op Manieren
De Stille Kempen, nou ja…stil?
Het eerste wat opvalt zijn de condensstrepen en het gerucht van transatlantische vluchten. Zaventem! We zitten in Vlaams Brabant, in de buurt van het
Oranjestadje Diest (de oudste zoon van de Zwijger is er in de kerk begraven) op een camping die De Stille Kempen heet. Stil, dat moet heel erg lang geleden zijn. De tijd van de volksschrijver Ernest Claes, wiens geboortehuis in het nabije Zichem te vinden is, misschien.
Verder op Manieren
Wie snapt er wat van?
Hebben jullie d’r verstand van? Sterker nog: ik ken niemand persoonlijk die het mij kan uitleggen. Wat ik er vooral van snap: dat het ook niet uit te leggen valt, maar dat onze onbekommerde welvaart er wel door veroorzaakt wordt.
De Europese economie, dus.
Recept ‘Franse vruchtentaart’ van mijn dochter
Mijn dochter, die met haar vriend een recreatieoord drijft in de Auvergne, heeft een recept voor een ‘Franse vruchtentaart’:
’Een van mijn favoriete desserts is een vruchtentaart met fruit uit eigen tuin of uit de tuin van bevriende buren. Ik vroeg me af hoe die Fransen zo’n heerlijk krokante bodem maken, “la pâte brisée”, korstdeeg in het Nederlands Een tijdje geleden, tijdens de lunch van een Yoga Nidra cursus vroeg ik de bakster van een verrukkelijke taart wat het geheim was. En nu kan ik het ook.’
Verder op Brénazet
Luis Buñuel op de Acute Opname
Het had iets weg van die film van Luis Buñuel, El Angel Exterminador, waarin de gasten van een feest niet meer weg kunnen. De deur lijkt open, maar iets houdt hen tegen. Maar het was gewoon Emergency Room Revisited, oftewel een hernieuwd bezoek aan de Acute Opname van het naburige ziekenhuis. De eigen huisarts zou snel hebben gezien dat het gesignaleerde probleem – verdenking van een trombosebeen – niet bestond maar de jeugdige vervangster nam het zekere voor het onzekere en stuurde ons naar de Eerste Hulp, voor bloedonderzoek en echografie. Wat het wèl was, met dat been, dat wisten de gezamenlijke geneeskundige troepen ook niet, maar géén trombosebeen dus om ons niet met lege handen naar huis te sturen, kregen we een steunkous. Een damesbeen is gauw omhuld.
Verder op SanteLOGie
.
Jacques Chirac, ex-president RF:
Wij heffen het glas op onze paarden, onze vrouwen en degenen die hen bestijgen.
(Bart van Loo, De Morgen)
Het leven begint bij veertig
Vandaag is prinses Máxima veertig jaar geworden. Gisteren zond de NOS een officieel interview uit.
Het is ook echt zo’n dag waarop de koningin jarig is, 17 mei, en als we nu even in de RTL Boulevardstand verder gaan:
‘Hoe vinden jullie nou dat haar van Máxima?’
‘Mijn schoonmoeder vindt dat niks, die vindt dat Máxima tijdig zo’n grijze helm moet aanschaffen, of desnoods dat damespermanentje van Juliana, met een lila spoeling. Een kapper in mijn kennissenkring zegt dat dat ook beter is, voor haar imago.’
Verder op SanteLOGie
Culturele Hoofdstad?
17:50 uur: niet dus. 17:53 uur: Zie burgemeester van Den Bosch. Maar geen geluid. 17:56 uur: Pagina ververst (wil nog al eens helpen) en ja! Voor wie zin heeft en tijd genoeg: website 2018Brabant
Mariken, natuurmens:
Zo nu en dan stop ik het zaad 9 minuten onder mijn tong om de informatie te geven over mijn gezondheid, de plant zal dan de juiste voedingstoffen voor mij produceren.
Het kamermeisje en de euro
Laten we elkaar geen mietje noemen, mannen: we hebben allemaal wel eens een kamermeisje in een hotel nagekeken en daar misschien ook nog iets bij gedacht. Iets bepaalds. Maar wat je daar meteen ook bij dacht, als een soort onderstroom: 1. ik denk niet dat zij er op zit te wachten, 2. ik kom liever niet in de krant als zo’n vies oud mannetje en 3. wat zouden ze er thuis van zeggen?
Iraanse satire rond belangrijke voetbalwedstrijd
Alsof het zo moest zijn, zag ik aan de vooravond van de beslissende wedstrijd Ajax-FC Twente Offside, een satirische (en daarom natuurlijk ter plaatse verboden) Iraanse film van Jafar Panahi. Vrouwen proberen op slinkse wijze controleurs en bewakers te misleiden teneinde de hoogst belangrijke derby Iran-Bahrein bij te wonen.
Afschuifpolitiek kerken rond ‘homoconcert’
De première van het muziekstuk Monument to a Universal Marriage in april, ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van wat in de wandeling ‘het homohuwelijk’ heet, in de Bestse Lidwinakerk, was zo blijkt nu bij zorgvuldige lezing van een verhaal in het Eindhovens Dagblad, toch ‘n beetje tegen heug en meug van de eigenaren te zijn geweest.
Een doelloze schrijver op een schimmige berg
Boekbespreking door Sante Brun
Marcus Kolpa kennen we al uit Dis van Marcel Möring. In mijn stukje over dat boek schreef ik al dat Möring Dante is, want Dis is de naam van de stad in Dante’s hel. Louteringsberg, Mörings nieuwe roman, waarin we ons helemaal concentreren op Kolpa, is het Vagevuur en ik neem aan dat er nog een deel zal volgen dat Paradijs zal heten.
Lorca voor de aardbeving
In februari 2009 bezochten wij Lorca, de stad in de Spaanse provincie Murcia, die deze week bij een aardbeving ernstig werd beschadigd. Lorca is (was?) een monumentale stad met religieuze kunstschatten. Gezicht vanaf de bovenstad. Meer foto’s.
Sprookje compleet houden
Ben te slecht ingevoerd in Haagsche Kringen om me – eerder dan vanmorgen, nu de kranten er bol van staan – te realiseren dat het toekomstig koningin zijn van Máxima wel eens onderwerp zou kunnen worden van discussie.
 Juliana en Bernhard in 1937 |
Natuurlijk moet ze dat worden. Ten eerste was de belofte impliciet bij het jawoord van de toekomstige koning (niks grondwet), ten tweede hoort het bij de traditie van de monarchie der Nederlanden en ten derde ‘anders begrijpt’, volgens D66-er Pechtold, ‘mijn dochter het niet meer’. De koning heeft een koningin. Klaar. Bij alle tegenwerpingen, inclusief die van seksisme (de gemalen van de geregeerd hebbende koninginnen in de vorige eeuw bleven of werden prins) blijft overeind staan dat het maatschappelijk draagvlak voor de monarchie goeddeels wordt bepaald door de ban van het sprookje.
Slot op Manieren Lees ook Hunne Keizerlijke Hoogmogendheden op SanteLOGie |