ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Archive for januari 23, 2011
‘Onverschilligheid en onwil Oirschotse raad’
januari 23rd, 2011 | 
Author: 
SP-statenlid Veerle Slegers, immer in de weer voor het Brabantse platteland (voor zover dat nog bestaat) schrijft in haar weblog een en al onverschilligheid en onwil te hebben ontmoet bij de leden van de Oirschotse gemeenteraad. Het gaat om het probleem van de megastallen in De Beerzen.
Weblog Slegers: ‘Brabant brandt’
Posted in 
Om ziek van te worden
De machines – al dan niet van vlees en bloed – bij zorgverzekeraar CZ hebben weer ijverig gewerkt. In december kregen wij de nota voor polis 2011, iets van 2800 euro. In één keer te betalen. Dat hebben we zelf zo gewild, want dan krijg je wat korting. Vonden evenwel de last, waarmee we door het kabinet werden opgezadeld te gortig. Wat dat betreft is deze ploeg geen haar beter of slechter dan zijn voorgangers hoor, want die Hoogervorst bij voorbeeld, heeft ons ook de nodige kunstjes geflikt – breek me de bek niet open.
Lees verder op Manieren
Hein van Dooren, verslaggever/columnist:
Mijn vrouw hoefde Boer zoekt vrouw niet meer, want ‘als ik een boerenlul wil zien, hoef ik de tv niet aan te zetten’, zei ze.
(ED)
Nosferatu. de brenger van de pest
Film, besproken door Sante Brun
Het filmwerk van Werner Herzog mag gerust ‘opmerkelijk’ worden genoemd. Ik heb laatst het setje dvd’s gekocht waarin Klaus Kinski een (hoofd)rol speelt – iedereen die een beetje ‘in film’ is denkt meteen aan twee van Herzog’s films: Fitzcarraldo en Nosferatu uit 1979. Beide films zeggen vooral veel over Herzog zelf: eigengereid, onnavolgbaar, vaak diepzinnig maar ook heel banaal. En wat Herzog, net als Fitzacarraldo, in zijn kop heeft, heeft hij nog lang niet in enig ander lichaamsdeel. Belangrijk criterium is ook: het kan Herzog absoluut niets schelen of iemand zelfs maar bereid is naar zijn film te kijken, laat staan hem goed te vinden. Dat maakt hem natuurlijk wel sympathiek, in vergelijking met filmmakers die alleen maar enorme dollartekens in de ogen hebben en uitsluitend denken aan eeuwige roem, en dus gladde kaskrakers maken waar met name de commerciële televisie mee vergiftigd is.