hhBest – Sinds 1996

Archive for mei, 2004

Op het kerkhof van Wassenaar zijn er onder de graven – meestal kruisloos, want hier liggen protestants-christelijke personen – drie die mijn speciale aandacht trekken.

Het eerste graf (wèl een kruis) is van een op 25 juli 1945 aangespoelde, onbekende persoon. Het ligt een beetje apart, maar goed zichtbaar van vóór de kerkhofmuur. Hoewel Wassenaar een Noordzeestrand heeft en het aanspoelen van lichamen niet echt bijzonder kan zijn, moet ik, afgaande op de datum toch aan de oorlog denken.

<- Zijlstra’s graf: eenvoudig.

Enkele meters verderop het graf van een paardentrainer (Duindigt!), die van zijn nabestaand(n) de kwalificatie onvergetelijk heeft meegekregen, maar toch… Het is weliswaar een duur graf, met koperen of messing belettering (waarvan de naam één letter mist), maar het moet al een paar jaar niet meer zijn schoongemaakt.

Jelle Zijlstra

En dan Jelle Zijlstra, een graf vrij dicht bij de kerk, met afdekplaat en opstaande steen die van strenge eenvoud – om niet te zeggen zuinigheid – getuigen. Goed onderhouden. Perkbloemen.

Jelle Zijlstra? Jazeker, de vooraanstaande Anti Revolutionaire politicus, op de drempel van 1966-‘ 67, na de beruchte Nacht van Schmelzer en de val van het Kabinet Cals, luttele maanden voorzitter van een interim-kabinet en vervolgens

Onvergetelijke paardentrainer –> De naam is onduidelijk gemaakt.

nog vijftien jaren President van de Nederlandsche Bank (zuinig!). Hij kwam (1918) uit een gereformeerde boeren familie in het Friese Oosterwierum, studeerde economie in Rotterdam, werd prof. aan de Vrije Universiteit en
maakte een glanzende financiële carrière. Hij overleed vlak voor Kerstmis 2001 in Wassenaar.

Mensen van mijn leeftijd hebben de neiging bij het lezen van zijn naam Yellow submarine van de Beatles te neuriën. Dat komt door de cabaretier Wim Kan, de eerste die, aanvankelijk voor de VARA-radio en na lang aarzelen op tv, oudejaarsavondconférences hield. En verdomd, hoor je de tekst van Yellow Submarine, dan zou je ook kunnen verstaan: Jelle zal wel zien. Dat was de brainwave die Kan had in december 1966, toen Zijlstra min of meer als redder des vaderlands optrad. Hij zong, op de melodie van de Beatles: ‘Waar we heen gaan, Jelle zal wel zien.’

Wim Kan is vrijwel vergeten. Jelle Zijlstra ook. Maar als de laatste niet helemáál is vergeten, dan komt dat – merkwaardige spagaat – door Wim Kan en zijn oudejaarsliedje.

(Herplaatsing vanaf hhBest 1.0)